Pytania i odpowiedzi

Po porodzie naturalnym ciało kobiety oczyszcza się i regeneruje. Większość dolegliwości, które towarzyszą kobiecie w okresie połogu są zupełnie naturalne i potrzebne.

Stan połogu trwa około 6 tygodni, ciało przez ten czas wraca do kondycji sprzed ciąży. W tym czasie występuje krwawienie, które wygląda podobnie jak miesiączka. Dzięki temu dochodzi do oczyszczania i obkurczania się macicy. Oprócz wydalanej krwi w odchodach popołogowych znajduje się śluz oraz resztki błon płodowych.

Podczas tych 6 tygodni, odchody połogowe przyjmują różną formę. Do około 10 – tego dnia po, mają wygląd obitego okresu, później zmieniają barwę na jasnoróżową, następnie na brązową, czasami z lekkim zabarwieniem czerwonym. Pod sam koniec staje się on żółty, a na końcu przeźroczysty.

Podczas połogu kobieta odczuwa podobne objawy jak podczas okresu, czuje ból w podbrzuszu, który wynika właśnie z obkurczania się macicy. Czas połogu skraca się, jeśli kobieta jest aktywna fizycznie po urodzeniu dziecka, korzystnie wpływa tez karmienie piersią.

Jeśli po 6 tygodniach kobieta nadal krwawi, powinna się zgłosić z takim objawem do lekarza, jest wówczas podejrzenie, że połóg nie przebiega prawidłowo. Podobnie, kiedy wydzieliny mają nieprzyjemny zapach lub ich ilość jest bardzo duża. Duża ilość skrzepów, również powinna zaniepokoić kobietę i skłonić do wizyty u ginekologa.

Pierwsza wizyta u ginekologa powinna się odbyć po zakończonym połogu (tj. ok 6 – 8 tydzień po porodzie) i jest ona obowiązkowa. Na wcześniejsze pytania lub ewentualne niejasności może odpowiedzieć położna środowiskowa podczas jednej z wizyt domowych, posiada ona również kwalifikacje, by obejrzeć ranę i sprawdzić, czy krocze goi się prawidłowo.

Podczas pierwszej wizyty po porodzie lekarz ginekolog, w pierwszej kolejności, przeprowadzi wywiad. Zapyta o przebieg porodu, połogu i o karmienie piersią. Pacjentka może poruszyć kwestie, na które chciałaby poznać odpowiedź, np. aktywność seksualna po porodzie czy antykoncepcja. Następnie lekarz przeprowadza standardowe badanie ginekologiczne. Cytologia jest wykonywana dopiero po upływie pół roku od porodu.

Po wykonaniu cesarskiego cięcia lekarz zszywa powłoki brzuszne oraz skórę na brzuchu. Blizna po takiej ingerencji jest nieunikniona, jednak odpowiednia pielęgnacja może sprawić, że będzie ona mniej widoczna. Przez pierwszą dobę po operacji cesarskiego cięcia, zszyta rana znajduje się pod opatrunkiem, aby się zasklepiła. Takiego opatrunku nie wolno moczyć.  Zakładane szwy są nierozpuszczalne i zostają zdjęte po około 8 dobach. 

Ranę po ściągnięciu opatrunku, można moczyć, należy ją przemywać jak najczęściej. Po umyciu ranę i jej okolice trzeba osuszyć ręcznikiem, najlepiej jednorazowym, ponieważ w bawełnianym znajduje się zbyt dużo drobnoustrojów. Dopóki rana się nie zagoi, należy nosić przewiewną bieliznę i starannie dbać w tym czasie o higienę intymną, bowiem odchody poporodowe mają dużo bakterii, które mogą być nie bezpieczne dla rany po cesarskim cieciu.

Pokarm jest naturalnym następstwem wynikającym z urodzenia dziecka. Każda kobieta jest zdolna do jego produkcji. Bark pokarmu w pierwszych chwilach po porodzie lub jego niewielka ilość jest naturalnym zjawiskiem, nie warto się więc poddawać.

Należy pamiętać, że by organizm mógł zacząć produkować pokarm, mama powinna być jak najbardziej wypoczęta i wyspana, dobrze odżywiona i nieodwodniona. Na karmienie bardzo korzystnie wpływa częste przystawianie dziecka do piersi, które za pomocą ssania pobudza pierś do produkcji pokarmu. Jeśli dziecko denerwuje się podczas takiego przystawiania, możemy z powodzeniem do takiej stymulacji wykorzystać laktator.

Często produkcja pokarmu jest wstrzymywana przez psychikę kobiety, dlatego warto rozmawiać na ten temat i szukać porad. Pamiętaj jednak, że dobrych porad udzielą Ci specjaliści lub osoby z najbliższego otoczenia. Warto jednak słuchać tylko tych koleżanek, które karmiły dziecko piersią i ich próby zakończyły się powodzeniem.

Pytanie to jest zadawane bardzo często, należy jednak pamiętać, że nie ma czegoś takiego jak dieta matki karmiącej. Jeżeli dziecko nie wykazuje żadnych objawów skazy białkowej, nie dręczą go częste wzdęcia czy kolki, warto jeść wszystko to, po czym mama sama czuje się dobrze, oczywiście mając na uwadze posiadane alergie pokarmowe (jeżeli występują).

Podczas karmienia piersią należy dbać o higienę piersi. Nie należy jednak przesadzać, mycie piersi przed i po każdym karmieniu nie jest wskazane. Piersi produkują specjalny film ochronny, który natłuszcza skórę i brodawki, chroniąc je w ten sposób przed pękaniem. Częste mycie może pozbawić je tej ochrony. Wystarczy codzienne mycie podczas kąpieli. Naturalna flora bakteryjna matki nie zagraża dziecku.

Pierwsze przystawienia dziecka do piersi mogą być to nieprzyjemne i czasochłonne, ponieważ dziecko nie umie jeszcze prawidłowo ssać. W tym czasie brodawki są narażone na wysuszenie i pękanie. Są jednak skuteczne metody, dzięki którym mama może uniknąć przykrych dolegliwości. Pierwszym z nich jest częste wietrzenie piersi, zalecane jest możliwe jak najczęstsze chodzenie topless. Dostęp powietrza korzystnie wpływa na gojenie się sutków. Dobrze działa również nawilżanie piersi i brodawek swoim własnym mlekiem lub stosowanie specjalnych kremów z lanoliną.

Aby zapobiegać pękaniu brodawek, powinno się karmić dziecko jedną piersią nie dłużej niż przez 20 minut. Dłuższe karmienia rozmiękcza brodawkę, co powoduje podrażnienia. Kiedy dziecko po 20 minutach nadal jest głodne, trzeba przystawić je do drugiej piersi, tak aby wcześniejsza mogła wyschnąć. Bardzo istotne jest prawidłowe przystawienie dziecka do piersi, które przeciwdziała podrażnieniom piersi i brodawek.

W pierwszych tygodniach życia noworodek przechodzi kilka bardzo ważnych badań. Mają one na celu określić stan zdrowia dziecka i jego formę po porodzie, oraz to, czy jego rozwój przebiega prawidłowo. Badania te nie należą do skomplikowanych, ważne są terminy ich wykonywania.

Pierwsze badania, które przechodzi młody człowiek zaraz po urodzeniu, to ważenie i mierzenie. Przeprowadzany przez lekarza test skali Apgar ocenia napięcie mięśniowe, kolor skóry, oddech, tętno, reakcje na bodźce.

Do drugiej, trzeciej doby lekarz ponownie osłuchuje dziecko i bada jego serduszko. Są to standardowe badania, dlatego mama nie powinna się niepokoić podczas ich wykonywania. Lekarz będzie też chciał zbadać oczy dziecka, nos, uszy oraz jamę ustną. Lekarz sprawdza również układ oddechowy oraz jego drożność. Wstępnie badana jest ruchomość stawów biodrowych. Noworodki są poddawane badaniom przesiewowym.

Miedzy czwartym a ósmym tygodniem życia dziecka sprawdzany jest ponownie wzrok pod kątem ewentualnych wad. W tym czasie badana jest też krew dziecka.

Pierwsza wizyta maleństwa w poradni ma na celu sprawdzenie, czy dziecko dobrze się rozwija, ma apetyt i czy prawidłowo przybiera na wadze. Do mamy kierowane są również pytania o zachowanie dziecka. Przeprowadza się badania diagnozujące wątrobę, ale tylko w przypadku, gdy u dziecka po pierwszym miesiącu życia nadal występuje żółtaczka. Lekarz bada tez główkę dziecka, sprawdza ciemiączko. W razie ewentualnych dalszych badań, lekarz wydaje skierowania do konkretnych specjalistów, ale tylko w sytuacji gdy coś go zaniepokoi w rozwoju dziecka.

Dziecko po porodzie jest maleńkie i kruche, dlatego często pierwsza kąpiel dziecka w domu budzi w rodzicach obawy. Jednymi z najczęściej pojawiających się pytań są: „Czy woda w wanience nie jest za gorąca dla noworodka?” oraz „Jak często kąpać noworodka”.

Dwie lub nawet jedna kąpiel w tygodniu w zupełności wystarczą. W dniach kiedy dziecko jest niekąpane, zaleca się przemycie twarzy i pupy dziecka zwykłym wacikiem kosmetycznym nawilżonym letnią wodą.

Za czasów naszych babć czy mam najczęściej polecanym sposobem pielęgnacji pępka noworodka przemywanie go spirytusem. Obecnie uważa się, że lepszą metodą jest sucha pielęgnacja pępka, która zaczyna się już w szpitalu. Staramy się, by pępek był jak najczęściej odkryty i miał dopływ świeżego powietrza. Jeśli już musimy przykryć pępek, zadbajmy by pieluszka była odwinięta i nie zakrywała pępka. W sytuacji gdy pępek zabrudzi się zawartością pampersa, należy delikatnie przemyć go i okolice zwykłą wodą, a następnie osuszyć. Należy pamiętać, że pępek nie boli dziecka, należy jednak obchodzić się z nim ostrożni, a osoba która go dotyka bezwzględnie powinna mieć czyste ręce. Podczas kąpieli, kiedy pępek jeszcze nie odpadł, do wanienki trzeba nalać odpowiednio mniej wody, tak aby pępek nie była zakryty wodą. Nie wolno moczyć pępka, póki kikut po pępowinie nie odpadnie, a rana nie zagoi się całkowicie.

Pojawienie się dziecka jest zupełnie nową sytuacja dla wszystkich domowników, również dla Waszych zwierzaków jest to pewnego rodzaju rewolucja. Do takiej sytuacji warto rozpocząć przygotowania jeszcze przed pojawieniem się dziecka.

Jeśli zwierzę śpi z przyszłymi rodzicami w jednym łóżku, należy go tego oduczyć. Jeśli czworonóg potrafi samodzielnie otwierać drzwi, należy zmienić klamkę na okrągłą. 

Przed przywiezieniem dziecka ze szpitala, trzeba pozwolić zwierzakowi obwąchać rzeczy noworodka, np. ubranka, nie można jednak pozwolić na zabawę nimi. Warto dać do obwąchania zwierzakowi ubranko, które  noworodek miał na sobie, w ten sposób przygotowany zostanie na nowego mieszkańca. Kiedy mama wraz  z dzieckiem wrócą ze szpitala należy dać zwierzakowi przyzwolenie na krótkie ‘powitanie’ w bezpiecznych warunkach.

Młodzi rodzice powinni znaleźć czas i nadal poświęcać uwagę zwierzakowi, wspólnie spędzać czas, kiedy np. dziecko jest karmione. Dzięki temu czworonożny członek rodziny będzie czuł się nadal częścią stada.

Bez względu na wszystko, zawsze należy jednak stosować zasadę ograniczonego zaufania i nigdy nie stwarzać sytuacji, w której dziecko pozostaje sam na sam z psem lub kotem.

Konieczna jest też szczególna dbałość o higienę, systematyczne odrobaczanie i szczepienie zwierząt.

To zależy. Pierwszeństwo w przyjęciu do specjalisty mają te dzieci, które w orzeczeniu o niepełnosprawności mają wskazanie: TAK/ WYMAGA w pkt. 7 i 8. W pierwszej kolejności są też przyjmowane dzieci, które posiadają zaświadczenie z programu „Za życiem”.

Nie. Samo stwierdzenie niepełnosprawności u dziecka nie oznacza automatycznie konieczności rezygnacji z pracy przez jednego z rodziców/ opiekunów. To zawsze jest indywidualna decyzja, zależna zarówna od kondycji zdrowotnej dziecka, jak i sytuacji zawodowej, finansowej całej rodziny.

Tak. Wystarczy orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Co więcej, pierwszeństwo w przyjęciu ma także zdrowy brat/ zdrowa siostra dziecka z niepełnosprawnością.

Nie. W procesie rekrutacji każde przedszkole w pierwszej kolejności musi przyjąć m.in. dzieci z niepełnosprawnością. Natomiast w trakcie roku szkolnego placówka może odmówić przyjęcia z powodu braku miejsc, nie niepełnosprawności.

Tak. Zaświadczenie może wystawić np. lekarz pediatra na wizycie w ramach NFZ. Zaświadczenie nie będzie uprawniać do wypłaty 4 tys. zł , ale może być podstawą do uzyskania wizyt lekarskich poza kolejnością.

Karta jest wydawana na okres obowiązywania orzeczenia o niepełnosprawności, jednak nie dłużej niż na 5 lat.

Tak. Dzieci z rodzin posiadających Krakowską Kartę Rodziny z Niepełnosprawnym Dzieckiem są zwolnione z opłat!

Tak. Wystarczy wyrobić Krakowską Kartę Rodziny z Niepełnosprawnym Dzieckiem, którą mogą otrzymać rodzice/ opiekunowie prawni, dziecko z niepełnosprawnością oraz jego zdrowe rodzeństwo. Karta uprawnia do darmowych przejazdów oraz darmowego korzystania z parkingów Park&Ride.

Nie. Pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad dzieckiem z niepełnosprawnością wyklucza podjęcie jakiejkolwiek aktywności zarobkowej, w tym pracy na umowę – zlecenie.

Nie. Takie zajęcia realizowane są w placówkach oświatowych, tj. przedszkolach, szkołach, poradniach, ośrodkach, działających w ramach systemu oświaty.